Prześwietlenia - wykrywanie i lokalizacja wad w konstrukcji, analiza i monitoring rys

Na skutek błędów wykonawczych i projektowych oraz naturalnych procesów niszczenia wewnątrz konstrukcji może dojść do powstania różnorakich wad i defektów. Ich znajomość jest kluczowa na etapie badań odbiorowych, gdy istnieją wątpliwości co do jakości prac budowlanych oraz na etapie opracowywania projektów wzmocnień konstrukcji bez pierwotnej dokumentacji technicznej.

Zaawansowane techniki NDT umożliwiają w sposób nieniszczący wykrywanie oraz lokalizację wad wewnętrznych w konstrukcjach z betonu zbrojonego, murowych, kamiennych (m.in. pustek, pęknięć, odspojeń, obszarów rozsegregowanego kruszywa, niewłaściwego rozkładu i otulenia zbrojenia, braku iniekcji osłon kabli sprężających, przecieków, zawilgoceń, przerw technologicznych i zimnych łączy) oraz ich niewłaściwego zabezpieczenia (m.in. delaminacji, odspojeń warstw wierzchnich takich jak hydroizolacje, wyprawy, naprawy powierzchniowe).

Odnośniki do prezentowanych badań:

•  zarysowanie konstrukcji - ocena charakteru/typu, zasięgu oraz aktywności rys widocznych na konstrukcji
  • przyczyny powstania oraz rodzaje rys występujących na konstrukcji
  • pomiar szerokości rozwarcia, aktywności oraz głębokości rys i spękań powierzchniowych
  • monitoring rys i spękań oraz drgań konstrukcji
•  przewierty kontrolne przez konstrukcje
  • ocena makroskopowa głębszych partii konstrukcji
•  mikrokamera inspekcyjna  - endoskop / boroskop
  • inspekcja miejsc trudno dostępnych takich jak kominy, rury kanalizacyjne z użyciem kamery inspekcyjnej lub wnętrza konstrukcji murowanych i betonowych przez nawiercone mikro otwory
• nieniszczące metody wykrywania wad w konstrukcji (m.in. głębokość i wielkość pęknięć, pustek, obszarów rozsegregowanego kruszywa, obszarów zawilgoceń)
  •  badanie metodą ultradźwiękową
  •  badanie metodą impact – echo (IE)
  •  badania metodą slab impulse – response (IR) - sMASH
  •  badania termowizyjne (IT)
  •  badania georadarem do betonu (GPR)

Przykłady badań defektoskopowych konstrukcji z betonu zbrojonego z wykorzystaniem metod Impact – Echo (IE), slab impulse-response (IR) oraz GeoRadaru GPR,  które zrealizowałem w firmie TARCOPOL Sp. z o.o.

---

Ocenia zarysowania konstrukcji

– pomiar aktywności, rozwartości (szerokości rozwarcia) oraz głębokości rys, pęknięć i szczelin w konstrukcjach betonowych, żelbetowych, sprężonych, murowych.

Podział rys

• Mikrorysy – rysy o szerokości rozwarcia do 0,1÷0,2 mm, najczęściej nieregularne siatki rys skurczowych.
• Rysa - widoczna na elemencie nieciągłość o niewielkiej zwykle długości i rozwartości do 0,3÷1 mm.
• Pęknięcie - deformacja o znacznej długości (np. przez całą długość ściany) zwykle dzieląca element na oddzielne części (na przestrzał), do 1 mm.
• Szczelina - rysa lub pęknięcie o znacznej szerokości zwykle więcej niż 0,5÷1 mm.

Zarysowanie konstrukcji

 - rysy, mikrorysy, siatki spękań powierzchniowych oraz pęknięcia elementów konstrukcyjnych - mogą wskazywać na korozję zbrojenia, przeciążenie konstrukcji, jej nadmierne ugięcia lub nierównomierne osiadania, mogą mieć również charakter technologiczny i być spowodowane m.in. niedostatecznymi zabiegami pielęgnacyjnymi, różnymi odmianami skurczu betonu, nadmiernym wydzielaniem się ciepła hydratacji w konstrukcjach masywnych, przemieszczeniem się zbrojenia w trakcie betonowania, zbyt wczesnym sprężeniem lub rozszalowaniem konstrukcji, korozją chemiczną betonu - przykłady uszkodzeń.

Dopuszczalne (graniczne) szerokości rozwarcia rys

- zgodnie z Eurokod 2, ze względów trwałościowych, w zależności od rodzaju zbrojenia, kombinacji obciążeń i klasy ekspozycji, dopuszczalne szerokości rozwarcia rys w konstrukcji powinny się mieścić w zakresie 0,2÷0,4 mm.
W odniesieniu do obiektów mostowych, zgodnie z PN-91/S-10042, graniczne rozwarcie rys nie powinno przekraczać 0,2 mm dla wymagań normalnych oraz 0,1 mm dla wymagań wysokich.

Pomiar szerokości rozwarcia rys oraz przemieszczeń elementów konstrukcji

Przyrządy do bezpośredniego pomiaru szerokości rozwarcia rys i pęknięć. Do wstępnej inspekcji rys przydatna jest lupa i suwmiarka. W typowych pomiarach szerokości rozwarcia rys wystarczające jest zastosowanie wzornika. Przy szczegółowej inspekcji rys zalecane jest stosowanie lupki z podziałką.

• Wzornik do pomiaru szerokości rys (szczelinomierz kartowy, szablon - papierowy lub plastikowy).
  Wzornik ma na ogół kształt cienkiej płytki, na powierzchni której znajdują się kreski o coraz większej grubości. Grubość kresek na wzorniku zmienia się co 0,05 mm lub 0,1 mm.
  Pomiar z użyciem wzornika polega na jego przyłożeniu do rysy i dopasowaniu szerokości rozwarcia rysy do jednej z kresek na wzorniku, a następnie odczytaniu z wzornika jej grubości.
• Lupka z podziałką (tzw. lupka Brinella, mikroskop kieszonkowy) o powiększeniu x 10- 40 razy, z podziałką co 0,05 lub 0,1 mm, zwykle z podświetleniem umożliwiającym dokładniejsze oględziny krawędzi rysy.
• Mikrokamera do pomiaru szerokości rozwarcia rys - elektroniczna wersja lupki z podziałką, obraz z mikrokamery przesyłany jest na kilku-calowy wyświetlacz z naniesioną podziałką, co znacznie ułatwia oględziny i pomiar szerokości rysy w miejscach trudno dostępnych.

Przyrządy do pomiaru zmian szerokości rozwarcia rys i pęknięć oraz przemieszczeń elementów konstrukcji

• Szczelinomierze budowlane (inne nazwy to: mierniki lub wskaźniki rozwarcia rys, szczelinomierze mechaniczne, rysomierze) mocowane do konstrukcji za pomocą kleju lub na wklejane kołki
  • Szczelinomierze płytkowe - w formie różnie ukształtowanych płytek z podziałkami
  • Szczelinomierze kołkowe – nierdzewne kołki wklejane po obu stronach rysy, z pomiarem dokonywanym przy użyciu suwmiarki elektronicznej.

Proste szczelinomierze umożliwiają pomiar przemieszczeń tylko na jednym kierunku. Bardziej złożone szczelinomierze umożliwiają pomiar przemieszczeń w dwóch (2D) lub trzech (3D) kierunkach oraz dodatkowo na pomiar kąta obrotu pękniętych elementów konstrukcji.
Szczelinomierze mocowane do konstrukcji można wykorzystywać również do kontroli wzajemnych przemieszczeń stykających się ze sobą elementów konstrukcyjnych, pomiaru przemieszczeń szczelin oraz monitorowania rozwarcia urządzeń dylatacyjnych, a w pewnych przypadkach również do pomiaru ugięć konstrukcji.
Szczelinomierze klinowe oraz listkowe - znajdują głównie zastosowanie w przemyśle mechanicznym m.in. do pomiaru luzów oraz szerokości szczelin między elementami stalowymi, natomiast przy inspekcji konstrukcji betonowych i murowych można je zastosować w pewnych sytuacjach do pomiaru głębokości szerszych rys i pęknięć oraz do pomiaru szerokości szczelin dylatacyjnych.

Profesjonalne przyrządy do pomiaru szerokości rozwarcia rys powinny umożliwiać odczyt z dokładnością 0,05 mm.
Pojedynczy pomiar z użyciem szczelinomierza lub lupki pozwoli jedynie na ocenę, czy szerokość danej rysy jest mniejsza od wartości dopuszczalnej. Dopiero kolejne pomiary pozwolą ustalić, czy szerokość rysy się zmienia. Brak przyrostu szerokości rysy w kolejnych pomiarach nie jest jednoznacznym wskazaniem, że rysa jest „nieaktywna”.

Przykłady sposobów pomiaru szerokości rozwarcia, głębokości oraz aktywności rys na konstrukcjach betonowych i murowych:

Ocena aktywności rysy

"Aktywna" / "pracująca” rysa to taka rysa, która zmienia swoją szerokość, ale niekoniecznie się poszerza – dla przykładu w trakcie przejazdu ciężkiego pojazdu po moście, może dochodzić do chwilowego poszerzenia się rys na spodzie przęsła. "Aktywność" rys może wskazywać na przeciążenie konstrukcji pod wpływem oddziałujących na nią obciążeń.
W celu wyjaśnienia, czy rysy widoczne na konstrukcji są „aktywne”, należy na nie nakleić plomby budowlane:

• plomby gipsowe
• szklane plomby kontrolne (szkiełka kontrolne, plomby szklane)

Plomby gipsowe są zwykle bardziej wrażliwe od plomb szklanych, to znaczy pękają przy znacznie mniejszych zmianach rozwarcia rysy. Wrażliwość plomb gipsowych zależy od grubości i sposobu aplikacji gipsu, natomiast plomb szklanych od grubości i długości zastosowanego szkiełka.

Ocena charakteru/typu rys

– miejsce zlokalizowania rys na elemencie konstrukcyjnym, ich układ i kierunek, w niektórych przypadkach są wystarczające do określenia z jakiego rodzaju rysami mamy do czynienia.
W innych przypadkach może być przydatne zastosowanie detektora zbrojenia aby ocenić, czy mamy do czynienia z rysami wywołanymi korozyjną zbrojenia, czy też z rysami o charakterze wytężeniowym lub technologicznym.
W odniesieniu do mikrorys może być również konieczne wykonanie badań chemicznych betonu aby wykluczyć m.in. takie przyczyny ich powstania jak korozja siarczanowa czy reaktywność alkaliczna kruszywa ARS.
W ocenie czy rysa jest zawilgocona lub stanowi miejsce aktywnego przecieku, pomocnym może być zastosowanie higrometru lub kamery termowizyjnej.

Pomiar głębokości rys powierzchniowych

• w sposób niszczący – wykonując odwiert koronką rdzeniową lub rozkucie nad rysą
• wykonując wiertłem mały otwór nad rysą i dokonując oględzin wnętrza rysy z użyciem boroskopu
• w sposób nieniszczący – dokonując pomiaru przyrządami wykorzystującymi różne rodzaje metod akustycznych m.in. metodę ultradźwiękową, impact-echo IE

Monitoring rys i pęknięć

Podstawowy monitoring rys i pęknięć (pomiary okresowe) np. ścian, stropów, murów - obejmuje obserwacje plomb (gipsowych, szklanych), a w nastepnej kolejności okresowe odczyty ze szczelinomierzy zainstalowanych na rysach i pomiary wydłużania się rys, alternatywnie - w przypadku większych pęknięć i przemieszczeń elementów konstrukcji - pomiary z zakresu geodezji precyzyjnej w zastabilizowanych miejscach pomiarowych.

Stały monitoring rys i peknieć oraz drgań konstrukcji - w przypadku gdy wymagana jest dokładna znajomość zmian szerokości rozwarcia rys w czasie oraz częstotliwość drgań konstrukcji, na zarysowanym fragmencie konstrukcji instaluje się czujniki (szczelinomierze elektroniczne, czujniki drgań) wraz ze specjalistyczną aparaturą do automatycznego odczytu i archiwizacji danych, z opcjonalną możliwością ich przesłania na odległość.

W ten sposób monitoruje się wpływ (szkodliwość) prac budowlanych na budynki i znajdujących się tam ludzi - m.in. prac wyburzeń, wykonywania głębokich wykopów, czy przejazdów ciężkich pojazdów.

 

---

Przewierty kontrolne przez konstrukcję

• umożliwiają bezpośrednią inspekcję (ocenę makroskopową) głębszych partii konstrukcji oraz rozpoznanie układu i jakości połączeń elementów wielowarstwowych takich jak np. nawierzchnie drogowe;
• mogą ujawnić m.in. takie wady wewnętrzne jak: rozsegregowanie kruszywa, kawerny, pęknięcia i spękania, rozwarstwienia i odspojenia łączonych elementów, głębokość rys powierzchniowych;
• powinny być poprzedzone lokalizacją prętów zbrojeniowych oraz innych elementów uzbrojenia konstrukcji takich jak rury, kable itp.

Przewierty kontrolne wykonuje się przy użyciu wiertnicy mocowanej do konstrukcji z diamentową koronką rdzeniową. Średnice wykonywanych otworów wynoszą zwykle 50-250 mm.
Zastosowanie koronek rdzeniowych do wiercenia na sucho umożliwia dokonywanie przewiertów również od spodu konstrukcji.
Zastosowanie przedłużek do koronki umożliwia natomiast wykonywanie przewiertów o długości dochodzącej do kilku metrów, co umożliwia między innymi inspekcję konstrukcji masywnych takich jak np. fundamenty, mury obronne, filary mostów.

Odwierty rdzeniowe wycięte z konstrukcji mogą posłużyć do oceny wytrzymałości betonu na ściskanie.

---

 

Kamera inspekcyjna

inne stosowane nazwy to - kamera endoskopowa, kamera rewizyjna, endoskop techniczny, boroskop – przyrząd wziernikowy stosowany w budownictwie do inspekcji optycznej

• miejsc trudno dostępnych takich jak kominy, rury kanalizacyjne, kanały wentylacyjne
• głębszych partii konstrukcji takich jak mury, stropy, fundamenty, poprzez nawiercone otwory o małej średnicy

Endoskop (def.) - wziernik z własnym źródłem światła
Boroskop (def.) - endoskop wykorzystywany do badań urządzeń i konstrukcji
Fiberoskop (def.) - endoskop z półsztywnym przewodem
Wideoskop (def.) - endoskop z możliwością nagrywania filmów

Typowa kamera inspekcyjna składa się z

• sondy (głowicy) z obiektywem i podświetleniem
• wysięgnika – elastycznego przewodu, przewodu półsztywnego typu „gęsia skórka” lub sztywnego ramienia
• wyświetlacza/rejestratora z uchwytem w kształcie rękojeści

Sonda (głowica) – jest to obiektyw na obwodzie którego wbudowane są diody LED o regulowanym natężeniu, doświetlające miejsce pomiarowe. Zewnętrzna średnica sondy wynosi od 4 do 16 mm. Obiektyw wyposażony jest w matrycę/sensor CMOS/CCD. Obecnym standardem w kamerach inspekcyjnych są obiektywy o rozdzielczości 1/4" 30 Mpx (640x480 pikseli). Obecnie dostępne są już sondy z obiektywami o wysokiej rozdzielczości typu HD (1280x720 pikseli) i wyższej.
Sonda umożliwia standardowo możliwość obserwacji na wprost pod kątem 50-65 stopni. Większy kąt oznacza szersze pole widzenia. Mniejszy kąt pozwala natomiast na bardziej szczegółowe oględziny drobnych detali.
Możliwość obserwacji pod kątem uzyskuje się przez stosowanie nakładek z lusterkiem, a w wersjach specjalistycznych przez zastosowane ruchomej i obrotowej sondy.
Obiektywy stosowane w kamerach inspekcyjnych mają głębię ostrości zwykle powyżej 3-6 cm - jest to minimalna odległość do obiektu poniżej której jego obraz jest nieostry.
Sonda może być również zintegrowana z kamerą termowizyjną, co umożliwia wykrywanie zawilgoceń w głębi konstrukcji.

Wysięgnik (ramię) – jest to światłowód w obudowie, na końcu którego zamocowana jest sonda. Wysięgnik sondy ma zwykle długość do około 1 metra i może być elastyczny, półsztywny lub sztywny. Opcjonalnie stosowane są przedłużki o długości do 2-5 metrów. W kamerach specjalistycznych stosuje się przewody o długości nawet do 10-20 metrów z sondą na zdalnie sterowanym wózku samobieżnym.
Przewód wraz z sondą są zwykle wodoszczelne (obecny standard to IP67 – odporność na zanurzenie w wodzie do 30 minut do głębokości 1 metra), co umożliwia ich stosowanie w środowisku mokrym. Standardowo stosowane sondy nie nadają się jednak do użytku w cieczach o wysokim odczynie zasadowym lub kwaśnym oraz do inspekcji przewodów elektrycznych pod napięciem.

Rejestrator – do niedawna standardem był wyświetlacz (monitor) na trwałe połączony z uchwytem w kształcie rękojeści, do którego podłączony był wysięgnik (przewód) zakończony sondą. Obecnie można również spotkać bezprzewodowe kamery inspekcyjne z wyświetlaczem odłączanym od rękojeści, które komunikują się ze sobą za pomocą sieci Wi-Fi lub bezpośrednio kablem USB. W przypadku niektórych kamer wyświetlaczem może być laptop, telewizor lub nawet telefon komórkowy.
Wyświetlacze mają zwykle ekran o przekątnej z zakresu 2.5"-5" (6-13 cm), zapewniają kolorowy obraz na monitorze LCD/TFT o rozdzielczości minimum 640x480 pikseli oraz umożliwiają rejestrowanie zdjęć i filmów w różnych formatach. Oprogramowanie kamery może natomiast posiadać wiele użytecznych funkcji takich jak obracanie obrazu, czy zoom cyfrowy.
Specjalistyczne kamery inspekcyjne mogą być również wyposażone m.in. w rejestrator dźwięku, dalmierz laserowy, lokalizator GPS, kamerę termowizyjną.

---

Metoda ultradźwiękowa

ocena wytrzymałości betonu na ściskanie (- więcej informacji ..) oraz wykrywanie wad wewnętrznych w betonie na podstawie prędkości rozchodzenia się fal ultradźwiękowych (> 20 kHz) w badanym elemencie. Przyrządy stosowane w tej metodzie zwane są betonoskopami.

Pomiarów nie należy wykonywać w miejscach spękanych, rakowatych lub skorodowanych, w bezpośredniej bliskości prętów zbrojeniowych i w rejonach największej koncentracji naprężeń.

Do istotnych niedogodności metody należy zaliczyć wymóg obustronnego dostępu do danego miejsca pomiarowego – osie głowic przyrządu powinny leżeć na jednej prostej przechodzącej przez to miejsce. Najnowsze przyrządy w tej grupie umożliwiają również pomiar metodą pośrednią z wykorzystaniem fali powierzchniowej.

Metoda wrażliwa jest m.in. na różnice w zawilgoceniu powierzchni betonu oraz obecność prętów zbrojeniowych. Pomiary w konstrukcjach o złożonej geometrii, silnie zbrojonych oraz z dużą ilością defektów

Przyrządy – Pundit Lab firmy Proceq, The Surfer - Ultrasonic Pulse Velocity Tester

---

Metoda impact – echo (IE)

zasada pomiaru polega na impulsowym wzbudzeniu na powierzchni elementu konstrukcyjnego fali sprężystej i późniejszej analizie jej odbicia od wewnętrznych wad materiałowych oraz powierzchni rozdziału poszczególnych warstw ośrodka, w tym także powierzchni zewnętrznej elementu konstrukcyjnego. Przy interpretacji uzyskiwanych wyników badań zwykle wykorzystuje się szybką transformatę Fouriera (FFT), która pozwala na wyrażenie rejestrowanych przebiegów czasowych w funkcji częstotliwości. Przekształcenie to umożliwia łatwą identyfikację częstotliwości dominujących (f) w poszczególnych sygnałach, których znajomość pozwala w prosty sposób wyznaczyć głębokość (T) położenia wady.

Metoda IE pozwala na …

• wykrywanie oraz określenia głębokości wad i uszkodzeń wewnątrz konstrukcji betonowych takich jak pęknięcia, delaminacje, pustki
• nieniszczący pomiar grubości płytowych elementów betonowych dostępnych tylko z jednej strony, takich jak płyty pomostowe, nawierzchnie jezdni
• nieniszczącą ocenę ciągłości wielowarstwowych konstrukcji betonowych oraz betonowo-bitumicznych - wykrywanie delaminacji np. w garażach wielopoziomowych między betonowym stropem a nawierzchnią parkingu, odspojeń warstwy naprawczej, pustek pod drogową nawierzchnią betonową
• nieniszczącą ocenę jakości zabezpieczenia kabli sprężających oraz jakości iniekcji zarysowanych fragmentów istniejących konstrukcji betonowych
• nieniszczący pomiar głębokości rys powierzchniowych

Przyrządy – np. DOCter firmy Germann Instruments, Producenci - Impact-Echo Instruments, Olson Instruments

---

Metoda slab impulse response (IR)

w metodzie tej analizowane są właściwości elastyczne materiału w zakresie częstotliwości 0 - 1 kHz. Metoda IR umożliwia wykonanie szybkiego sprawdzenia dużych obszarów konstrukcji pod kątem obecności wad i wskazania obszarów podejrzanych, do szczegółowej inspekcji metodą „impact-echo” (zestaw DOCter) lub w sposób niszczący poprzez wykonanie odwiertów kontrolnych. Metoda IR bazuje na metodzie Forced Vibration wykorzystywanej do oceny integralności (ciągłości) pali, rozwiniętej we Francji wokoło roku 1960.

Istotą metody IR jest pomiar parametrów charakteryzujących reakcję sprężystą badanego betonu na działanie krótkotrwałego mechanicznego impulsu, który wywołuje w nim chwilowe wibracje. Impuls ten jest wzbudzany za pomocą punktowego uderzenia w badaną powierzchnię specjalnie oprzyrządowanym młotkiem pomiarowym, który posiada wbudowaną głowicę umożliwiającą rejestrację wielkości siły uderzenia w funkcji czasu. W skład zestawu pomiarowego wchodzi także szerokopasmowy czujnik przemieszczeń (geofon), umożliwiający rejestrację w funkcji czasu amplitudy drgań wzbudzonej powierzchni betonu (prędkości rejestrowanych drgań). Obie wielkości są przekształcane za pomocą szybkiej transformaty Fouriera (FFT), która pozwala na wyrażenie rejestrowanych przebiegów czasowych w funkcji częstotliwości.

Metoda IR pozwala na szybką, powierzchniową ocenę właściwości elastycznych betonu, na podstawie których można wykrywać:

• rozwarstwienia i obszary nie zagęszczonego betonu w konstrukcjach betonowych
• uszkodzenia spowodowane cyklicznym zamrażaniem wody w betonie
• odspojenia pomiędzy warstwami bitumicznymi lub naprawami a konstrukcją betonową
• pustki pod płytami oraz nawierzchniami drogowymi z betonu i asfaltu, pustki za ścianami tuneli
• oceniać zakotwienia stropów i ścian
• uszkodzenia kabli sprężających w elementach płytowych

Przyrządy – np. sMASH firmy Germann Instruments, SE/IR test firmy Olson Instruments

---

Kamera termowizyjna (IT - Infrared Thermography)

Metody pomiarów termograficznych:

• Metoda pasywna – polega na pomiarze temperatury emitowanej przez badany element, służy głównie do oceny jakościowej zjawiska, stosowana do badań budynków
• Metoda aktywna – polega na ogrzaniu badanego elementu (lampa, laser, itp.) i obserwacji gradientu temperatury emitowanej przez obiekt – możliwość zaobserwowania rys i pęknięć, wtrąceń innych materiałów, pustek, odspojeń

Norma poświęcona zastosowaniu termowizji w budownictwie PN-EN 13 187.

Przykłady zastosowania kamery termowizyjnej w budownictwie m.in.:

• Ocena energooszczędności budynku – określanie strat ciepła i zimna (w przypadku klimatyzacji), powodowanych niewłaściwą konstrukcją budynku, złą izolacją lub jej brakiem, bądź też penetracją wilgoci;
• Lokalizowanie miejsc przenikania wilgoci i badanie szczelności dachów (szczególnie o niskim nachyleniu);
• Inspekcja ogrzewania budynku, lokalizacja rur, wycieków;
• Inspekcja wentylacji, klimatyzacji, przepływu powietrza w budynku;
• Inspekcja techniczna budynku – wykrywanie:
  • wad i nieprawidłowości związanych z izolacyjnością termiczną przegród zewnętrznych budynku,
  • mostków termicznych, nieszczelności w osadzeniu drzwi i okien
  • uszkodzeń hydroizolacji
  • wilgoci w budynku
  • „ukrytych” wad konstrukcyjnych
  • lokalizacja niewidocznych elementów w budynku

Producenci kamer termowizyjnych m.in.: FLIR, Testo, Fluke, Vigo

---

GeoRadar do betonu (GPR – Grodnu Penetrating Radar)

Wykonywanie map 2D/3D elementów konstrukcyjnych ze wskazaniem m.in.

• Obrysów, wymiarów i głębokości posadowienia konstrukcji - układu fundamentów, pozostałości starych konstrukcji, otworów, pustek pod konstrukcją.
• Elementów uzbrojenia w konstrukcji (prętów zbrojeniowych i kabli sprężających), kabli elektrycznych, rur instalacyjnych - przy zastosowaniu anten o wysokiej częstotliwości (>2 GHz).
  Zastosowanie w najnowszych georadarach fal radiowych umożliwia wykrywanie (rozróżnianie) materiałów o różnej stałej dielektrycznej takich jak plastik, metal, materiały wypełniające.
• Wad wewnętrznych w konstrukcji m.in. pustek, pęknięć, obszarów zawilgoceń w konstrukcji
• Wad pod konstrukcją m.in. obszarów niedogęszczenia / wypłukania gruntu pod fundamentem, parkingiem, posadzką.

więcej informacji ...

Przykłady georadarów impulsowych przeznaczonych do badań betonu: Mala ProEX szwedzkiej firmy Mala Geoscience, Conquest kanadyjskiej firmy Sensors & Software, Aladdin włoskiej firmy IDS, Structure Scan firmy GSSI, PS 1000 X-Scan firmy HILTI.

Przykładem georadaru z anteną o zmiennej częstotliwości jest 3D radar firmy 3D-RADAR.

---

Tomograf ultradźwiękowy MIRA

jeden z najbardziej zaawansowanych przyrządów do defektoskopii betonu - umożliwia trójwymiarową wizualizację (3D) defektów w betonie m.in. pustek, obszarów rozsegregowanego kruszywa, pęknięć, delaminacji, pustek w kanałach kabli sprężających oraz pomiar grubości elementów betonowych do 2 metrów.