Projektowanie napraw i zabezpieczeń antykorozyjnych konstrukcji

Ochrona powierzchniowa betonu

Zewnętrzne powierzchnie konstrukcji budowlanych narażone są na wnikanie wielu czynników z otaczającego środowiska, które mogą przyczyniać się do ich przyspieszonej degradacji – wody opadowej, dwutlenku węgla z powietrza, chlorków z soli odladzających, siarczanów i azotanów w rejonach przemysłowych, na korozję mrozową (naprzemienne zamarzanie i odmrażanie), mikroorganizmy. Ochronę powierzchni betonu – ograniczenie lub wyeliminowanie wpływu powyższych czynników - możemy osiągnąć poprzez uszczelnienie betonu (impregnację, hydrofobizację) lub pokrycie - powłoką (malarską lub grubowarstwową), wyprawą lub poprzez zabezpieczenie wykładziną.

Każdy typ ochrony powierzchniowej powinien charakteryzować się następującymi podstawowymi właściwościami:

  • dobrą przyczepnością do podłoża betonowego
  • wodoszczelnością - zapobiegać wnikaniu wody w beton
  • paroprzepuszczalnością - (nie stanowić oporu dla dyfuzji pary wodnej) – zastosowana ochrona powierzchniowa powinna „oddychać” - tzn. przepuszczać parę wodną z wnętrza betonu. Zbyt wysoka paroszczelność np. powłoki może prowadzić do jej odspajania od podłoża. Opór dyfuzji dla pary wodnej powinien być nie większy niż 4 m oporu dyfuzji słupa powietrza
  • odpornością na przenikanie C02 - (stanowić opór dla dyfuzji dwutlenku węgla) - zapobiegać karbonatyzacji betonu. Opór dyfuzji dla CO2 powinien być nie mniejszy niż 50 m oporu dyfuzji słupa powietrza
  • odpornością na mróz i wahania temperatury
  • odpornością na starzenie.

Impregnacja hydrofobizująca (hydrofobizacja)

zabezpiecza beton głównie przed agresywnym działaniem wody, mrozu i zmiennych temperatur, przez ograniczenie - nasiąkliwości powierzchniowej (około 40 %) i wnikania niektórych substancji szkodliwych oraz zwiększenie mrozoodporności. Preparaty hydrofobizujące nie hamują dyfuzji pary wodnej i nie ograniczają wnikania CO2 w głąb betonu.
Hydrofobizacja polega na pokrywaniu stwardniałego betonu preparatem chemicznym (hydrofobizacja powierzchniowa) lub dodawaniu preparatu chemicznego do świeżego betonu lub zaprawy (hydrofobizacja objętościowa). Do tego celu stosuje się najczęściej preparaty zawierające krzemiany, silikony i siloksany.
Preparaty hydrofobizujące nie tworzą na powierzchni betonu powłoki, nie zmieniają wyglądu betonu. Hydrofobizacja ma charakter ochrony czasowej i należy ją co kilka lat ponawiać. Hydrofobizacji nie należy stosować na elementach zarysowanych.

Impregnacja uszczelniająca

poprzez wypełnienie porów w przypowierzchniowej warstwie betonu oraz wytworzenie ciągłej warstwy na jej powierzchni - zapobiega - wnikaniu wody w głąb betonu (zwiększenie szczelności) oraz niektórych agresywnych substancji m.in. chlorków. Ponadto impregnacja uszczelniająca zwiększa: wytrzymałość warstwy przypowierzchniowej, mrozoodporność, ścieralność, odporność na uderzenia, zmniejsza pylenie.
Impregnacja uszczelniająca polega na nasycaniu powierzchni betonu preparatami o niskiej lepkości, najczęściej są to żywice epoksydowe, poliuretanowe i akrylowe oraz preparaty smołowo-woskowe.

Powłoki ochronne

Podział powłok ochronnych na beton

Powłoki ochronne na beton dzieli się ze względu na ich zastosowanie (zwykłe lub specjalne), grubość (malarskie 0,1÷1,0 mm lub grubowarstwowe 1÷2 mm) oraz zdolność do pokrywania (mostkowania) zarysowań.

Materiały stosowane do wykonywania powłok ochronnych:

wyroby malarskie, takie jak farby (silikonowe, akrylowe, poliuretanowe), kompozycje z żywic syntetycznych (żywice epoksydowe, poliestrowe), kompozycje żywiczno-bitumiczne, żywiczno-poliuretanowe, zaprawy cementowo-polimerowe.

Warunki aplikacji powłok ochronnych

- jeżeli producent materiałów w Karcie Technicznej wyrobu nie przewiduje inaczej, to prace malarskie powinny być prowadzone w temperaturze powietrza i podłoża nie niższej niż + 5oC (dla wyrobów epoksydowych + 8oC - poniżej tej temperatury utwardzanie się powłoki gwałtownie wydłuża się, a w niektórych przypadkach nawet się zatrzymuje), w temperaturze wyższej o minimum 3oC od temperatury punktu rosy, przy wilgotności względnej nie wyższej niż 80 %.

Nie należy malować powierzchni konstrukcji betonowych: pokrytych szronem, nagrzanych do temperatury + 35oC, podczas złej pogody - silnego wiatru, deszczu, we mgle oraz przy pojawiającej się na powierzchni betonu rosie

Wymagania w stosunku do podłoża betonowego pod aplikację powłok ochronnych

- podłoże betonowe, na którym stosuje się ochronę powierzchniową, powinno być jednorodne, czyste, wolne od mleczka cementowego, piasku, pyłów, olejów i tłuszczów, a także oczyszczone z odstających grudek związanego betonu, skorodowanych, luźnych części betonu, starych powłok ochronnych i innych elementów pogarszających przyczepność.

Gdy beton jest uszkodzony, o niskiej przyczepności w warstwie przypowierzchniowej, skarbonatyzowany na głębokości równej lub większej niż grubość otuliny zbrojenia, albo zawiera substancje chemiczne o stężeniu przekraczającym dopuszczalne normy – taki beton należy usunąć lub zneutralizować substancje szkodliwe, a następnie naprawić, np. zaprawami typu PCC.

W przypadku drobnych nierówności (o głębokości do 0,5 cm) podłoże betonowe należy wyrównać szpachlówką typu PCC kompatybilną do stosowanej powłoki.

Wilgotność podłoża betonowego powinna być < 4%, alternatywne możliwe jest zastosowanie np. emulsji epoksydowych umożliwiających układanie powłok na wilgotny „świeży” beton.

Zaleca się ostateczne oczyszczenie betonu metodą strumieniowo – ścierną, a następnie usunięcie drobnych pyłów za pomocą odkurzacza przemysłowego (usunięcie zanieczyszczeń i ładunków elektrycznych) lub odpylenie sprężonym powietrzem.

Przygotowanie materiałów i aplikacja powłok ochronnych

Przed przystąpieniem do przygotowania materiałów należy sprawdzić zgodność materiału z dokumentacją, stan opakowań i termin przydatności do stosowania. W przypadku wystąpienia kożucha należy go usunąć, miękki osad wymieszać, natomiast materiały z twardym osadem oraz o zżelowanej konsystencji nie nadają się do użycia.
W zależności od rodzaju materiału i wielkości zabezpieczanej powierzchni stosuje się różne metody nakładania: metodę polewania powierzchni (tylko do impregnacji), malowanie pędzlem, malowanie wałkiem, malowanie natryskiem pneumatycznym, malowanie natryskiem hydrodynamicznym, metodę tynkarską.

Pielęgnacja powłok ochronnych

- Wykonane powłoki należy chronić przed deszczem, intensywnym wiatrem, nasłonecznieniem oraz spadkiem temperatury powietrza poniżej 5°C i przegrzaniem powyżej 25°C (np. ekrany, namioty) przez czas określony przez producenta w Kartach Technicznych stosowanych materiałów.

Kontrola i odbiór praz związanych z ochroną powierzchniową betonu

Podczas robót wykonawca zobowiązany jest prowadzić oddzielnie protokół wykonania ochrony powierzchniowej (np. powłoki), w którym w formie tabelarycznej podaje wszystkie niezbędne informacje o warunkach atmosferycznych, stanie używanych materiałów, parametrach technologicznych wbudowania materiałów, ilości zastosowanych materiałów oraz wyniki badań wykonanych powłok ochrony powierzchniowej.

Przed przystąpieniem do wykonania powłoki ochronnej niezbędny jest odbiór podłoża.

Kontrola wykonania robót

– w przypadku powłok obejmuje:
  • badanie przygotowania podłoża
  • sprawdzenie wyglądu zewnętrznego (ocenie wizualnej jakości powłoki podlegają - połysk i barwa, niedopuszczalne są natomiast - zmięknienie powłoki, ubytki, chropowatość, kratery, zacieki, marszczenie się wymalowania, rysy i pęknięcia, pęcherze, odspajanie się powłoki)
  • pomiar grubości powłoki
  • pomiar przyczepności do podłoża powłoki.
Ta strona korzysta z plików cookies zgodnie z ustawieniami twojej przeglądarki Rozumiem