Skaner Hilti Ferroscan PS 200/250 – do lokalizacji zbrojenia i wkładek stalowych w konstrukcjach budowlanych

powrót do strony SKANOWANIE KONSTRUKCJI

Hilti Ferroscan PS 200/250 pozwala na:

• Wykrywanie oraz lokalizację elementów stalowych w konstrukcyjnych (skanowanie konstrukcji) - prętów zbrojeniowych, kabli sprężających, zabetonowanych wkładek, marek, kotew oraz profili i kształtowników stalowych m.in. w konstrukcjach betonowych, żelbetowych, murowych, ceglanych.
• Wskazanie na konstrukcji miejsc do bezpiecznych nawiertów/przewiertów, tak aby w trakcie ich wykonywania nie uszkodzić/przeciąć istniejących prętów zbrojeniowych.
• Precyzyjny pomiar rozstawu i grubości otuliny prętów zbrojeniowych oraz szacowanie ich średnicy.
  Podstawowe parametry przyrządu deklarowane przez producenta:
  • Tyczenie osi pręta z dokładnością +/- 3 mm.
  • Maksymalna głębokość wykrywania zbrojenia wynosi do około 180 mm.
  • Zakres pomiaru grubości otuliny zbrojenia wynosi od 10 mm do około 100 mm. Dokładność pomiaru +/- 10 % pomierzonej głębokości.
  • Maksymalna głębokość do której jest możliwe szacowanie średnicy zbrojenia wynosi około 60 mm. Dokładność szacowania średnicy pręta +/- 1 średnica.
• Pomiary wykonywane w sposób nieniszczący / bezinwazyjny.
  

Opis przyrządu Hilti Ferroscan PS 200/250 i procedury pomiarowej:

• Przyrząd składa się z ręcznego skanera oraz tabletu do wizualizacji i analizy wykonanych skanów.
• Przyrząd działa na zasadzie indukcji elektromagnetycznej (wzbudzanie w zbrojeniu prądów wirowych).
• Wymiar pojedynczego miejsca pomiarowego - 60 cm x 60 cm.

Przyrząd Hilti Ferroscan PS 200/250, poza standardową funkcją wyszukiwania zbrojenia, umożliwia pracę w dwóch trybach:

• Skanowanie obrazowe (Scan) – szczegółowe, dwukierunkowe skanowanie fragmentu konstrukcji na obszarze o wymiarach 60 x 60 cm. Efektywna detekcja zbrojenia do głębokości około 12 cm. Skanowanie wykonuje się na siatce pomiarowej naniesionej na arkusz papieru mocowany do badanej powierzchni konstrukcji. Wynikiem skanowania jest obraz 2D z rozkładem 3D prętów zbrojeniowych na badanym obszarze, z pomiarem ich grubości otuliny i oszacowaną średnicą zbrojenia. Możliwe jest wyświetlanie obrazu skanowania w warstwach, odpowiadających coraz to większym głębokościom badanego fragmentu konstrukcji, w gradacji co 5 mm (tzw. skanowanie warstwowe). Istnieje możliwość łaczenia pojedynczych skanów w większe bloki.
• Skanowanie liniowe (Quickscan) – szybkie skanowanie pojedynczymi odcinkami o długości od kilku centymetrów do długości aż 30 metrów, detekcja zbrojenia do głębokości około 10 cm. Wynikiem pomiaru jest graficzny obraz rozstawu prętów zbrojeniowych z wyliczeniem ich minimalnej, maksymalnej oraz średniej grubości otuliny na badanym odcinku.

Wymagania związane z wykonywaniem pomiarów:

• Zalecany jest bezpośredni dostęp do badanej powierzchni konstrukcji. Pomiar przez warstwy wierzchnie takie jak tynki, wyprawy, płytki, parkiety, jest możliwy jednak grubość warstw wierzchnich zmniejsza efektywny zasięg detekcji przyrządu w badanej konstrukcji.
• Powierzchnia skanowania powinna być gładka i równa, a zbrojenie nie skorodowane.
• Wiarygodność uzyskiwanych wyników – w odróżnieniu do techniki georadarowej GPR - jest niezależna od rodzaju i wilgotności betonu, z którego wykonano otulinę badanych prętów zbrojeniowych.
• Przyrząd wykrywa elementy stalowe o właściwościach ferromagnetycznych takich jak pręty zbrojeniowe i kształtowniki ze stali węglowej.
• Głębokość skanowania, w zależności od warunków (rozstaw, średnica, otulina zbrojenia) wynosi do około 8-12 (18) cm. Wyniki pomiarów dotyczą przypowierzchniowej (pierwszej) warstwy zbrojenia. Pręty głębiej położone lub za pierwszą warstwą zbrojenia mogą pozostać nie wykryte.
• W obszarach silnie zagęszczonego zbrojenia tj. jeżeli rozstaw prętów jest mniejszy niż około 5 cm lub rozstaw prętów jest mniejszy niż dwukrotność ich głębokości - mogą wystąpić problemy z rozróżnieniem poszczególnych prętów.
• Nie jest możliwe skanowanie w odległości mniejszej niż około 5-10 cm od innych elementów stalowych (ferromagnetyki, źródło zakłóceń) znajdujących się na badanej powierzchni takich jak kable, rury, profile itp. oraz w odległości mniejszej niż około 5 cm od krawędzi wklęsłych konstrukcji (brak dostępu dla skanera).

Po wykonaniu pomiarów wykonywana jest mikro-odkuwka zbrojenia, która ma celu potwierdzenie przeprowadzonych pomiarów grubości otuliny oraz bezpośredni pomiar średnicy wbudowanych prętów.

Kolejne generacje przyrządu Hilti Ferroscan:

Ferroscan PS 300 - najnowsza wersja przyrządu, w której główna zmiana dotyczy integracji skanera z wyświetlaczem dotykowym do jednego przyrządu pomiarowego. Zaletą tego rozwiazania jest możliwość bezpośredniej analizy danych już w trakcie skanowania. Konsekwencją jest jednak zwiększenie gabarytów i masy samego przyrządu, co utrudnia skanowanie w rejonach wklęsłych naroży oraz przy długotrwałych skanowaniach powierzchni sufitowych. Zasięg i rozdzielczość skanowania pozostały praktycznie na tym samym poziomie jak we wcześniejszych wersjach przyrządu. Uwspółcześniono opragromanie.

Ferroscan PS 200/250 - poprawiono ergonomię pracy skanerem, rezygnując z łączącego go z monitorem kabla, a przesył danych zapewniono za pomocą portu podczerwieni. Zasięg i rozdzielczość skanowania pozostały jak we wcześniejszej wersji RV10. Unowocześniono opragromawanie do analizy skanów na komputerze. Udostępniono kilka kolejnych generacji monitora PS 200 S, PSA 100, PSA 200.

Ferroscan RV 10 - najstarsza wersja przyrządu w której skaner połączony jest z monitorem przy pomocy kabla. Oprogramowanie do przyrządu umożliwiało już analizy zeskanowanego zbrojenia w układzie 2D i 3D.